Msze święte
Msze święte w niedziele i święta
6:30, 8:00, 9:30, 11:00, 12:30, 15:00, 17:00, 19:00
Msze święte w tygodniu
6:30, 7:00, 8:00, 15:00, 19:00
Historia Sanktuarium
Powstanie Parafii
W dawnych wiekach całe skalne Podhale należało do parafii Nowy Targ utworzonej w 1327r. Z powodu wielkiej odległości do kościoła mieszkańcy Zakopanego zaczęli się starać o budowę własnego kościoła. Największe zasługi położyli nowi właściciele dóbr zakopiańskich – Klementyna ze Sławińskich Homolacs z mężem Edwardem. Dekretem z dnia 27.08.1845 zostały określone granice parafii obejmujące Zakopane wraz z Olczą i Kościeliskiem, a pierwszym proboszczem został Ks. Józef Stolarczyk, prawdziwy apostoł Zakopanego, postać niezwykle barwna, która do dzisiaj żyje w pamięci parafian. W 1847 r. przy ulicy Kościeliskiej zbudowano mały, drewniany kościół pw. Św. Klemensa (obecnie pw. MB Częstochowskiej), który w latach 1850-51 rozbudowano. Z czasem okazało się, że jest on za mały dla coraz większej liczby parafian i przybywających gości do Zakopanego i postanowiono zbudować nowy przy Krupówkach.
Opis obiektu
Kościół Najświętszej Rodziny położony jest z dala od ulicy Krupówki, na niewielkim wzniesieniu. Otoczony metalowym ogrodzeniem o kamiennych słupkach, w których znajduje się 14 kaplic – stacji Drogi Krzyżowej oraz Grota MB z Lourdes. Kościół murowany z kamienia (piaskowiec i wapień) orientowany na osi wschód-zachód, trójnawowy, z węższym prezbiterium zamkniętym półkoliście, z wieżą czworoboczną od frontu, przy której okrągłe wieżyczki komunikacyjne sięgają wysokości dachu. Do naw bocznych dostawione symetrycznie kaplice zamknięte trójbocznie – od północy Matki Boskiej Różańcowej(nr1), od południa Najświętszego Serca Jezusowego. Po obu stronach prezbiterium, także symetrycznie, przylegają prostokątne dobudówki – od północy kaplica św. Jana Chrzciciela, od południa zakrystia. W nawach i prezbiterium sklepienie krzyżowe. Ściany nawy głównej pokryte polichromią na temat „ośmiu błogosławieństw” w interpretacji góralskiej. Wykonana w jaskrawych kolorach, przedstawia m.in. postacie: św. Franciszka, hrabiego Władysława Zamoyskiego, św. brata Alberta, Ks. Józefa Stolarczyka. Dach nad nawą główną i prezbiterium jednokalenicowy, dwuspadowy, nad nawami bocznymi pulpitowy. Kościół w stylu neogotyckim z wąskimi oknami w stylu neoromańskim z witrażami projektu Stanisława Witkiewicza, z zewnątrz zabezpieczone kratami przedstawiającymi 15 tajemnic różańcowych. Autorem projektu architektonicznego kościoła był Józef Pius Dziekoński rok 1876. Budowę kościoła rozpoczął 12 sierpnia 1877r. Ks. Józef Stolarczyk, pierwszy proboszcz zakopiański. Kościół ukończono w 1896r. za czasów drugiego proboszcza Ks. Kazimierza Kaszelewskiego (postawił także z góralami Krzyż na Giewoncie 19.08.1901r), poświęcony 16 września 1899r. przez Ks. biskupa krakowskiego Jana Puzynę.
Ołtarz główny
Ołtarz główny z nastawą w formie tryptyku. W centrum trzy pełne rzeźby przedstawiające Najświętszą Rodzinę, w skrzydłach bocznych płaskorzeźby – z lewej Zwiastowanie Najświętszej Maryi Panny, z prawej Nawiedzenie św. Elżbiety. Pod nimi rzeźby św. Jadwigi Śląskiej i św. Władysława Króla Węgierskiego. Ołtarz został wykonany w pracowni krakowskiego rzeźbiarza Kazimierza Wakulskiego w 1903r. Wakulski wykonał także ambonę, chrzcielnicę oraz drewniane stalle do prezbiterium. Sklepienie prezbiterium pokryte polichromią skomponowaną na motywie główki adorującego aniołka, wykonana przez Piotra Nizińskiego, ucznia Jana Matejki.
Ołtarze boczne
W nawach bocznych ołtarze św. Franciszka i św. Klary (lewa strona) oraz św. Antoniego i św. Andrzeja ( prawa strona). W nastawie pierwszego rzeźba św. Franciszka oraz malowane tondo św. Klary. W nastawie drugiego rzeźba św. Antoniego oraz obraz olejny św. Andrzeja. Ołtarze wykonane w Szkole Przemysłu Drzewnego według projektu Stanisława Witkiewicza zmienionego przez Edgara Kovatsa. W kaplicy Matki Bożej Różańcowej (po lewej stronie) znajduje się najstarszy ołtarz w stylu zakopiańskim z figurami Matki Bożej Różańcowej, klęczącego po lewej stronie św. Dominika oraz po prawej św. Katarzyny. Mensa, nastawa i tabernakulum bogato zdobione snycerskim ornamentem zakopiańskim oraz naturalistycznych lilii złotogłów, gałęzi limby oraz kosodrzewiny. Wykonany według projektu Stanisława Witkiewicza w 1896r. W kaplicy po przeciwnej stronie znajduje się ołtarz Najświętszego Serca Jezusowego. Retabulum ołtarza złożone ze zdwojonych kolumn spiętych łukiem, pod którym ustawiona jest figura Serca Pana Jezusa. Na mensie ołtarza bogato rzeźbiony feletron z obrazem MB Nieustającej Pomocy z 1901 roku. Ołtarze kaplic oddzielone od naw bocznych kutymi kratami w stylu zakopiańskim wg projektu Witkiewicza.
Kaplica św. Jana Chrzciciela
Po lewej stronie przy prezbiterium znajduje się wejście do bocznej kaplicy św. Jana Chrzciciela z 1899r. Kaplicę ufundowała rodzina Gnatowskich (na ścianie północnej tablica poświęcona Zygmuntowi Gnatowskiemu z jego płaskorzeźbionym wizerunkiem), a zaprojektował ją Stanisław Witkiewicz. On także namalował obraz św. Jana Chrzciciela na tle Czarnego Stawu Gąsienicowego, którego wizerunek wywołał wówczas skandal, gdyż twarz świętego jest jedynym wiernym autoportretem Witkiewicza. Wystrój w stylu zakopiańskim. Polichromia sklepienia i ścian skomponowana z motywów gwiazdy, parzenicy, lelui, krzyżyka niespodzianego oraz gadzika (kolorystyka – tło zielone, ornamentyka biała, czerwona, niebieska i złota). Mensa, retabulum i tabernakulum bogato zdobione motywami zakopiańskimi. Naprzeciw ołtarza chórek, na który prowadzą strome schody o bogato rzeźbionej balustradzie. W wyposażeniu ponadto klęcznik, konfesjonał, ambona i 2 ławki. Nie sposób także nie zauważyć pięknego pieca kaflowego. Kaplica stanowi samoistną całość i należy do najcenniejszych zabytków stylu zakopiańskiego.
Obecnie
W latach 2012-2016 została przeprowadzona generalna konserwacja kamiennej elewacji kościoła Najświętszej Rodziny w Zakopanem, w 2019 renowacja i konserwacja ogrodzenia i kamiennych stacji drogi krzyżowej. W obecnym czasie wykonywana jest konserwacja malowideł ściennych i polichromii kościoła. Odnowione zostały kaplice boczne tj. MB Różańcowej i Najświętszego Serca Pana Jezusa, a także boczna nawa po stronie lewej (północna).
W progach naszej świątyni gościliśmy Ojca Świętego, dziś św. Jana Pawła II, który 7 czerwca 1997r. spotkał się z dziećmi pierwszokomunijnymi. W roku Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia (8.12.2015-20.XI.2016) kościół ten jest Kościołem Stacyjnym.
DEKRETEM Z DNIA 18.01.2016 ROKU KS. KARDYNAŁ STANISŁAW DZIWISZ USTANOWIŁ SANKTUARIUM NAJŚWIĘTSZEJ RODZINY W KOŚCIELE PARAFIALNYM NAJŚWIĘTSZEJ RODZINY W ZAKOPANEM. POBŁOGOSŁAWIŁ DUSZPASTERZOM, PARAFIANOM I PIELGRZYMOM NAWIEDZAJĄCYM NAJSTARSZY POD TYM WEZWANIEM KOŚCIÓŁ W DIECEZJI.

W niedzielę 31 stycznia odbyła się Msza św. rozpoczynająca nowy rozdział w historii parafii. Tego dnia o godz. 15.00 odprawiona została uroczysta Eucharystia, dziękczynna modlitwa za dar nowego Sanktuarium. To drugie ustanowione dekretem Metropolity krakowskiego Sanktuarium w Zakopanem obok Sanktuarium na Olczy – Matki Bożej Objawiającej Cudowny Medalik. W uroczystości udział wzięło wielu parafian, turystów wypoczywających w Zakopanem, przedstawiciele władz miasta. Nie zabrakło pocztów sztandarowych reprezentujących urzędy, służby mundurowe i zakopiańskie szkoły.
Jak podkreślił ks. proboszcz Bogusław Filipiak podczas homilii – jest to nowy rozdział, który będzie nosił nazwę Sanktuarium Diecezjalne Najświętszej Rodziny w Zakopanem. W kościele katolickim Sanktuarium to przestrzeń, uznane za miejsce święte, w którym w sposób szczególny Bóg udziela swoich łask.
Odpusty
Warunki ogólne do zyskania łaski odpustu
1. Stan łaski uświęcającej
2. Komunia święta
3. Modlitwa w intencjach Ojca Świętego – Pod Twoją obronę
4. Odmówienie w Sanktuarium „Wierzę” i „Ojcze nasz”
Wierni przybywający do Sanktuarium w zorganizowanej pielgrzymce mogą zyskać za nawiedzenie sanktuarium odpust zupełny, Wierni pielgrzymujący indywidualnie mogą taki odpust uzyskać raz w roku w dowolnie wybranym przez siebie dniu.
Dni obdarzone łaską odpustu zupełnego:
1. Święto Rodziny z Nazaretu
2. Uroczystość św. Józefa – 1 maja
3. Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy – 27 czerwca
4. Każdy piątek miesiąca – nabożeństwo o godz. 15.00
Statut Sanktuarium Najświętszej Rodziny w Zakopanem
I. ZASADY OGÓLNE
1. Sanktuarium Najświętszej Rodziny w Zakopanem, zwane dalej Sanktuarium, jest sanktuarium diecezjalnym, zatwierdzonym przez Arcybiskupa Metropolitę Krakowskiego Ks. Kardynała Stanisława Dziwisza dekretem z dnia 18 stycznia 2016 r. zgodnie z przepisem kan. 1230 Kodeksu Prawa Kanonicznego.
2. Sanktuarium w swojej działalności kieruje się stosownymi przepisami Kodeksu Prawa Kanonicznego, normami prawa partykularnego oraz postanowieniami niniejszego Statutu.
3. Sanktuarium Najświętszej Rodziny jest miejscem kultu, rozumianego w zgodzie z kan. 1186 Kodeksu Prawa Kanonicznego, oraz wysiłku ewangelizacyjnego, ekumenicznego i społecznego.
4. Przez Sanktuarium rozumie się kościół parafialny pod wezwaniem Najświętszej Rodziny przy ul. Krupówki 1A.
5. Sanktuarium szerzy kult Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi, Józefa, we współpracy z innymi parafiami i organizacjami, działającymi na terenie diecezji i w regionie.
6. Opieka nad Sanktuarium powierzona jest kapłanom Archidiecezji Krakowskiej. Każdorazowy proboszcz parafii jest także Kustoszem Sanktuarium.
7. Kustosz Sanktuarium wypełnia swoją posługę przy ścisłym wsparciu ze strony innych kapłanów pracujących w Sanktuarium oraz we współpracy z duchownymi w dekanacie i przybywającymi wraz z grupami pielgrzymów.
8. Różne aspekty funkcjonowania i rozwoju Sanktuarium wspierają w sposób szczególny: Stowarzyszenie Apostolstwa Dobrej Śmierci, Bractwo Szkaplerzne Św. Michała Archanioła, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Róże różańcowe, Parafialny Zespół „Caritas”, Kręgi Rodzin Domowego Kościoła, Parafialna schola „Stokrotki”, Hospicjum Jezusa Miłosiernego i inne grupy parafialne.
II. CELEBRACJE
9. Kustosz Sanktuarium jest bezpośrednio odpowiedzialny za liturgię w nim sprawowaną.
10. „Mszą własną” w Sanktuarium jest formularz mszalny ze święta Świętej Rodziny Jezusa, Maryi, Józefa.
11. Wszyscy kapłani posiadający uprawnienie do spowiadania i spowiadający w Sanktuarium, są upoważnieni przez Arcybiskupa Metropolitę Krakowskiego do zwalania z ekskomuniki latae sententiae zaciągniętej w wyniku skutecznego przerwania ciąży (kan. 1398).
12. Wierni przybywający do Sanktuarium w zorganizowanej pielgrzymce mogą zyskać za nawiedzenie sanktuarium odpust zupełny pod zwykłymi warunkami (stan łaski uświęcającej, Komunia Święta, brak przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, modlitwa w intencjach Ojca św. oraz odmówienie w Sanktuarium „Wierzę” i „Ojcze nasz”). Wierni pielgrzymujący indywidualnie mogą taki odpust uzyskać raz w roku w dowolnie wybranym przez siebie dniu. Do Kustosza i duszpasterzy należy obowiązek informowania o możliwości i warunkach zyskania odpustu.
13. Chorzy pielgrzymujący do Sanktuarium mogą prosić o sakrament namaszczenia, którego należy udzielić zgodnie z przepisami Kodeksu Prawa Kanonicznego i Rytuału Rzymskiego.
14. Centrum życia sakramentalnego w Sanktuarium jest Eucharystia. Sanktuarium także propaguje i popiera kult Bożego Miłosierdzia, Najświętszej Maryi Panny, Św. Józefa oraz świętych, którzy byli związani z kościołem Najświętszej Rodziny lub są patronami rodzin: Św. Jana Pawła II, Św. Joanny Beretty Molla, bł. Piotra Dańkowskiego.
15. W Sanktuarium szczególnie doniośle obchodzi się święto Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi, Józefa, które poprzedzone jest nowenną oraz wspomnienie Św. Józefa rzemieślnika (1 maja) i wspomnienie Matki Bożej Nieustającej Pomocy (27 czerwca), której koronowany obraz jest w kościele od czerwca 1901 r.
16. Własnym nabożeństwem w sanktuarium jest nabożeństwo ku czci Najświętszej Rodziny odprawienie w pierwszą niedzielę miesiąca.
17. W sanktuarium odbywają się także inne nabożeństwa:
Wieczysta Adoracja Najświętszego Sakramentu z możliwością przystąpienia do sakramentu pokuty i pojednania;
– codzienna Koronka do Miłosierdzia Bożego;
– nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy w każdą środę;
– nabożeństwo do Św. Michała Archanioła w pierwszy wtorek miesiąca;
– nabożeństwo do patronów rodzin: św. Jana Pawła II (2-gi czwartek); św. Joanny Beretty Molla (czwarty wtorek); bł. Piotra Dańkowskiego (drugi wtorek);
– nabożeństwo Apostolstwa Dobrej śmierci (trzeci wtorek);
– nabożeństwo do św. Józefa w każdą sobotę;
– nabożeństwo fatimskie ku czci MB Fatimskiej (każdego 13 dnia miesiąca od maja do października).
III. EWANGELIZACJA
18. Wiernym, którzy przybywają do Sanktuarium duszpasterze w sposób bezpośredni lub pośredni będą starali się przedstawić podstawowe elementy kerygmatu chrześcijańskiego.
19. Szczególną troską w sanktuarium otacza się głoszenie Słowa Bożego. W dni powszednie homilie głosi się na Mszy św. o godz. 15.00, w niedziele i święta obowiązujące na każdej Mszy św.
20. Sanktuarium w szczególny sposób troszczy się o rozwój kultu Świętej Rodziny z Nazaretu. W tej działalności, zwłaszcza w aspekcie intelektualno – teologicznym, Sanktuarium podejmuje współpracę z Wydziałem Duszpasterstwa Rodzin Kurii Metropolitalnej i Uniwersytetem Papieskim Jana Pawła II w Krakowie.
21. Sanktuarium jest otwarte na różnorodność grup, wspólnot, zrzeszeń i stowarzyszeń, będących przejawem żywotności laikatu.
22. Przy Sanktuarium umożliwia się wiernym nabycie literatury religijnej oraz dewocjonaliów, zwłaszcza związanych z kultem Najświętszej Rodziny, Jezusa, Maryi, Józefa oraz świętych patronów rodziny. Sanktuarium podejmuje, zwłaszcza w czasie wakacyjnym, inicjatywy ewangelizacyjne na terenie Zakopanego.
IV. DZIAŁALNOŚĆ CHARYTATYWNA
24. Funkcja Sanktuarium wyraża się w działalności charytatywnej między innymi przez opiekę duszpasterską i pomoc charytatywną we współpracy z „Caritas” Archidiecezji Krakowskiej realizowaną zwłaszcza w Stacji Opieki „Caritas”, Hospicjum Jezusa Miłosiernego, Kuchni dla ubogich im. św. Brata Alberta, świetlicy środowiskowej dla dzieci.
25. Przy Sanktuarium mogą powstać inne dzieła charytatywne, opiekuńcze wychowawcze i edukacyjne. W swojej działalności kierują się one własnym statutem lub regulaminem, zatwierdzonym przez kompetentną władzę kościelną.
26. Miłość miłosierną praktykuje się także w Sanktuarium przez udzielanie gościny pielgrzymom zwłaszcza najbiedniejszym i stwarzanie im, w miarę możliwości, warunków do godziwego odpoczynku.
27. Szczególną troską Sanktuarium stara się objąć chorych, starszych i niepełnosprawnych.
V. DZIAŁALNOŚĆ KULTURALNA
28. Sanktuarium jest miejscem, w którym organizowane są sympozja, wykłady, konferencje, przedstawienia, koncerty, wystawy oraz inne wydarzenia artystyczne i kulturalne we współpracy z Urzędem Miasta Zakopane.
29. Kustosz Sanktuarium, popierając działalność kulturalną przy sanktuarium, czuwa, aby nie dominowała ona nad elementem liturgicznym oraz by była organizowana w zgodzie z przepisami prawa.
VI. DOKUMENTACJA I ŚRODKI MATERIALNE
30. Kustosz Sanktuarium jest odpowiedzialny za prowadzenie kroniki, w której zapisywane są informacje o znaczących wydarzeniach w Sanktuarium. Oprócz kroniki w Sanktuarium jest prowadzona księga łask, w której zapisywane są relacje o nadzwyczajnych darach, które otrzymali wierni za pośrednictwem Świętej Rodziny. Łaski o wyjątkowym charakterze będą w miarę możliwości odpowiednio udokumentowane.
31. Sanktuarium prowadzi rejestr grup pielgrzymkowych, zawierający zapisy dotyczące dat pielgrzymek, parafii lub charakteru wspólnoty pątników, liczby pielgrzymów, ewentualnie wspólnej intencji pielgrzymów oraz imiona i nazwiska kapłanów przybywających z pielgrzymami i celebrujących Najświętszą Ofiarę Eucharystyczną.
32. Sanktuarium umożliwia pielgrzymom spisywanie podziękowań i próśb zanoszonych podczas nabożeństw (do MB Nieustającej Pomocy, św. Michała Archanioła). Kustosz Sanktuarium dba, aby zostały one odnotowane w księdze łask przechowywanej w Sanktuarium.
33. Kustosz Sanktuarium jest odpowiedzialny za gromadzenie, dokumentowanie i odpowiednie przechowywanie różnego rodzaju darów wotywnych, składanych jako wyraz pobożności pielgrzymów.
34. Kustosz Sanktuarium dysponuje środkami materialnymi z ofiar składanych przez pątników oraz dotacji uzyskanych od osób prawnych i fizycznych na rzecz Sanktuarium. W czasie Mszy Świętej odprawianej przy okazji pielgrzymek zbierane są ofiary na potrzeby Sanktuarium.
35. Ofiary przekazywane na rzecz Sanktuarium mogą być przeznaczone na rozwój kultu i dzieła miłosierdzia prowadzone przy Sanktuarium.
36. Zmiany w niniejszym Statucie mogą być wprowadzone za zgodą Arcybiskupa Metropolity Krakowskiego.